aeras

Όλος αυτός ο αέρας που πηγαινοέρχεται ανάμεσα απ τα

δάχτυλα, ξετρυπώνει απ τον ώμο μπαινοβγαίνει ανάμεσα απ τα

πόδια, γλέιφει τις τρίχες του

χτυπά την καρδιά με βια

και συνεχίζει

έρχεται κατα πάνω της

μπαίνει στα ρουθόυνια της ,

ο μισός

εκπνεεται σαν ανθρακας

συνεχιζει..

χοροπηδά στα ιδρωμένα στήθη της

μονόμιας στους θεικούς της όμους

εμφανίζεται

το μαυλό της τον παίρνει είδηση

η μύτη επεξεργάζειται τις μυρωδιές που μετέφεραι

τις αναγνωρίζει είναι αρσενικό,

στεκεται πίσω της

οι μηχανες γύρω της στο φούλ

βγάζει τα γυαλία της δεν βλέπει τώρα

την ωραία εικόνα

μα οσφρένεται

εναν άλλο παλμό στην ατμόσφαιρα

και μετα απο χρόνια

θυμάται πως ήταν μικρή

και θολωνε τα μάτια της όταν κοιτούσαν τον ήλιο

γυρισε

τον αντιλήφθηκε

και οι μηχανές σταμάτησαν

περπάτησε

οι τοιχοι σηκώθηκαν

οι μηχανές εξαφανίστηκαν

γυρω τους δεν έμεινε τίποτε

ούτε τα χρώματα

μονο δύο άνθρωποι

αγκαλιάστηκαν και μετά πολύ μετά

γίνηκαν

φλόγα.