υπάρχω

υπάρχω μου λες 

και θα υπάρχω μέσα σε κάθε σχήμα αυτού του γκρίζου μπλέ

να με εμπνέεις,

και θα ζώ σε αυτόν τον απειροελάχιστο εαυτό

που ανήκει στη δίνη του σύμπαντος

για να φιλώ το στόμα σου το γλυκό

που ούτε το μέλι 

δεν πετυχαίνει

τέτοια γλυκίτητα στην καρδιά

στο νού

και στις φλέβες μέσα,

που  κατοικει απο πάντα 

το αίμα το ιερό που κι αυτό κυλά στις βουνοπλαγιές των υψηλών μας όρεων εώς

τις απάτητες χαράδρες του Δία του πλανήτη 

ή του Άδη

γιατί και αυτό το αίμα κάποια στιγμή πεθαίνει 

μα η ζωή έχει βρεί ένα μεγαλοφυές κόλπο να 

το αναεώνει και έτσι εσύ θα μ'αγαπάς αιώνια και 

εγώ θα σ'αγαπώ αιώνια 

ώσπου αυτό το σύμπαν ή

τα 

άλλα σύμπαντα πάψουν να υπάρχουν ,

 ώσπου να μας κατατροπώσει η αντιύλη

.αμήν και μετά μια τελία.

και τώρα η φωτιά.