ΖΩΗ

χρυσή άφθαρτη ζωή,

που χαρίζεις θαύματα ακόμα και σε αυτόν που σε λιγο πεθαίνει,

στην προτελευταία σου στιγμή 

παιδιά μας φτιάνεις.

Λες και να ‘χουμε να πορευόμαστε για ενα ταξίδι που ιδέα δεν έχουμε 

αλλα πάντα φανταζόμασταν και φοβόμασταν.

Μα εσύ ζωή όπως και να ‘χει ,

αυτό το φθαρτό για εμάς   

αλλά τοσο σημαντικό νόημα ,

εσύ ζωή το σφίγγεις στην παλάμη σου 

σαν τσαλακωμένο χαρτί.

Και έτσι εμείς 

μάθαμε να ονειρευόμαστε.