αυτοπροσωπογραφία

Μεταμφιεσμένος γυρνούσε πάντα.
Στα κακόφημα σοκάκια που σύχναζε
ντυνόταν προκλητικά.
Άλλοτε σαν κόκορας χόρευε κι άλλες φορές
στα μαύρα ντυμένος πιάνο.
Μα ερχόταν κάποια στιγμή,
πιο δύσκολη απ’  τις άλλες
που θαρρείς απ’ τα μάτια του
έτρεχαν μαύρα δάκρυα σαν πετρέλαιο.
Και τότε ξαναγινόταν αυτός.
Ένας γυμνός σπιούνος.