Αθάνατος

Όπως σε κρατώ ελαφρά στα χέρια μου και προχωρώ με το βάρος σου και το βάρος μου ένα βήμα πιο μπροστά,ένα ακόμα βήμα

θυμάμαι τα σύννεφα που κάποια στιγμή ήταν η αφορμή να χαθούμε

τώρα όμως δεν είμαστε παιδιά,

ειμαστε δυο κρυφά παιδιά

που προχωρούν μες σε αυτήν την λάση πιστεύοντας οτι θα βγουν αλώβητα.

τι λες και συ?

πισω σου ακουω κομπανίες απο βιολιά

σε κρατώ
και γυρίζουμε να δούμε απο που έρχεται 

αυτή η μυστική κομπανία.

μα είναι ο άνεμος 

που μας  τύλιξε.

συνεχίζουμε να περπατάμε,
μοιάζει οτι θα βρέξει

και θα μας πλήξουν οι κεραυνοί.

Μα ξέρεις κατι,

εγώ ήδη με μια ανάσα ακόμα

για την χάρη  σου

έγινα αθάνατος.