.

χιονίζει.παχιές νιφάδες ακουμπάνε την ψυχή.

περπατάει μέσα στο κρύο 

μέσα στο χιονιά που καλύπτει την πόλη.

ύστερα από δεκα λεπτά θα φανεί ήλιος.

Mαύρη ζωή κάνουμε ,πάνω στα καμμένα άδεια κασόνια

αυτά τα δίχως αγαθά

κι  αν ο καθένας δεν έχει να δώσει τίποτα για τον άλλον
είναι γιατί

γι αυτόν έχει καλά κρυμμένα στο υπογειο του αγαθά

οπως μέλι αλεύρι και αλάτι.

Μα αυτά δεν τρέφουν την ψυχή κανενός .

Και έτσι η ψυχή μη έχοντας με τι να θραφεί 

αρχίζει να τρώει την σάρκα.

Μα τα πράγματα δεν είναι έτσι

εγώ κοιτάζω μάτια καυτά που σου υπόσχονται.

Μάτια νέα και όμορφα

ανήμπορος να αντισταθείς στην 

 πρόκληση που στέκεται μπροστά σου,
και  πεινάς

και τα μάτια  περιμένουν

να συμβεί κάτι σημαντικό 

όπως οταν δύο ανθρωποι πορσπαθούν ένα νέο σώμα να γινούν

και το αίμα στις φλέβες κυλά σαν καυτή λάβα και τα χέρια των εραστών διαπερνούν το σώμα του ενός και του άλλου.

Τότε μόνο κι ας είναι νύχτα 

ένας ήλιος περίλαμπρος φουσκώνει

πίσω απο τα βουνά.

Η αγάπη είναι η μεγαλύτερη δύναμη που υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο.

δεν αναλώνεται 

δεν τρώει τον εαυτό της 

δεν σταματά.

είναι ένα παχύ ποτάμι λάβας ,
κυλάει
κυλάει

και θα κυλάει

μέσα σε κάθε έννοια 

και σε κάθε νόημα.